Kalem suresi

Kovulmuş şeytandan Allah'a sığınırım. Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla.

• Nun. Kaleme ve satır satır yazdıklarına andolsun. (Kalem suresi, 1)
  
  
• Sen, Rabbinin nimetiyle bir mecnun değilsin. (Kalem suresi, 2)
  
  
• Gerçekten senin için kesintisi olmayan bir ecir vardır. (Kalem suresi, 3)
  
  
• Ve şüphesiz sen, pek büyük bir ahlak üzerindesin. (Kalem suresi, 4)
  
  
• Artık yakında göreceksin ve onlar da görecekler. (Kalem suresi, 5)
  
  
• Sizden, hanginizin 'fitneye tutulup-çıldırdığını.' (Kalem suresi, 6)
  
  
• Elbette senin Rabbin, kimin kendi yolundan şaşırıp-saptığını daha iyi bilendir; ve kimin hidayete erdiğini de daha iyi bilendir. (Kalem suresi, 7)
  
  
• Şu halde yalanlayanlara itaat etme. (Kalem suresi, 8)
  
  
• Onlar, senin kendilerine yaranmanı (uzlaşmanı) arzu ettiler; o zaman onlar da sana yaranıp-uzlaşacaklardı. (Kalem suresi, 9)
  
  
• Şunların hiçbirine itaat etme: Yemin edip duran, aşağılık, (Kalem suresi, 10)
  
  
• Alabildiğine ayıplayıp kötüleyen, söz getirip götüren (gizlilik içinde söz ve haber taşıyan), (Kalem suresi, 11)
  
  
• Hayrı engelleyip sürdüren, saldırgan, olabildiğince günahkar, (Kalem suresi, 12)
  
  
• Zorba-saygısız, sonra da kulağı kesik; (Kalem suresi, 13)
  
  
• Mal (servet) ve çocuklar sahibi oldu diye, (Kalem suresi, 14)
  
  
• Kendisine ayetlerimiz okunduğu zaman: "(Bunlar) Eskilerin uydurma masallarıdır" diyen. (Kalem suresi, 15)
  
  
• Yakında biz onun hortumu (burnu) üzerine damga vuracağız. (Kalem suresi, 16)
  
  
• Gerçek şu ki, biz o bahçe sahiplerine bela verdiğimiz gibi, bunlara da bela verdik. Hani onlar, sabah vakti (erkenden ve kimseye haber vermeden) onu (bahçeyi) mutlaka devşireceklerine dair and içmişlerdi. (Kalem suresi, 17)
  
  
• (Bu konuda) Hiç bir istisna yapmıyorlardı. (Kalem suresi, 18)
  
  
• Fakat onlar, uyuyorlarken, Rabbin tarafından dolaşıp-gelen bir bela' onun üstünü sarıp-kuşatıverdi. (Kalem suresi, 19)
  
  
• Sonunda (bahçe) kökünden kuruyup-kapkara kesildi. (Kalem suresi, 20)
  
  
• Nihayet sabah vakti birbirlerine seslendiler. (Kalem suresi, 21)
  
  
• "Eğer ürününüzü devşirecekseniz erkence kalkıp-çıkın." (Kalem suresi, 22)
  
  
• Derken, aralarında fısıldaşarak çıkıp-gittiler: (Kalem suresi, 23)
  
  
• "Bugün sakın oraya hiç bir yoksul girip de karşınıza çıkmasın." (Kalem suresi, 24)
  
  
• (Yoksulları) Engellemeye güçleri yetebilirmiş gibi erkenden gittiler. (Kalem suresi, 25)
  
  
• Ama onu görünce: "Muhakkak biz (gideceğimiz yeri) şaşırmışız" dediler. (Kalem suresi, 26)
  
  
• "Hayır, biz (her şeyden ve bütün servetimizden) yoksun bırakıldık." (Kalem suresi, 27)
  
  
• (İçlerinde) Mutedil olan biri dedi ki: "Ben size dememiş miydim? (Allah'ı) Tesbih edip yüceltmeniz gerekmez miydi?" (Kalem suresi, 28)
  
  
• ki: "Rabbimiz seni tesbih eder, yüceltiriz; gerçekten bizler zalim imişiz." (Kalem suresi, 29)
  
  
• Şimdi birbirlerine karşı kendilerini kınamaya başladılar. (Kalem suresi, 30)
  
  
• "Yazıklar bize, gerçekten bizler azgınmışız" dediler. (Kalem suresi, 31)
  
  
• "Belki Rabbimiz, onun yerine daha hayırlısını verir; şüphesiz biz, yalnızca Rabbimize rağbet eden kimseleriz." (Kalem suresi, 32)
  
  
• İşte azab böyledir. Ahiret azabı ise, muhakkak çok daha büyüktür; bir bilseler. (Kalem suresi, 33)
  
  
• Doğrusu, muttaki olanlar için Rableri katında nimetlerle donatılmış cennetler vardır. (Kalem suresi, 34)
  
  
• Öyleyse, müslümanları suçlu-günahkar olanlar gibi (eşit) kılar mıyız? (Kalem suresi, 35)
  
  
• Size ne oluyor? Nasıl hüküm veriyorsunuz? (Kalem suresi, 36)
  
  
• Yoksa (elinizde) ders okumakta olduğunuz bir kitap mı var? (Kalem suresi, 37)
  
  
• İçinde, neyi seçip-beğenirseniz, mutlaka sizin olacak diye. (Kalem suresi, 38)
  
  
• Yoksa sizin için üzerimizde kıyamete kadar sürüp gidecek bir yemin mi var ki siz ne hüküm verirseniz o, mutlaka sizin kalacak, diye. (Kalem suresi, 39)
  
  
• Onlara sor: "Hangisi bunun savunuculuğunu yapacak? (Kalem suresi, 40)
  
  
• Yoksa onların ortakları mı var? Şu halde eğer doğru sözlü kimselerse, ortaklarını getirsinler. (Kalem suresi, 41)
  
  
• Ayağın üstünden (örtünün) açılacağı ve onların secdeye çağrılacakları gün, artık güç yetiremezler. (Kalem suresi, 42)
  
  
• Gözleri 'korkudan ve dehşetten düşük', kendilerini de zillet sarıp-kuşatmış. Oysa onlar, (daha önce) sapasağlam iken secdeye davet edilirlerdi. (Kalem suresi, 43)
  
  
• Artık bu sözü yalan sayanı sen Bana bırak. Biz onları, bilmeyecekleri bir yönden derece derece (azaba) yaklaştıracağız. (Kalem suresi, 44)
  
  
• Ben, onlara süre tanıyorum. Elbette benim düzenim (cezalandırmam) sapasağlamdır. (Kalem suresi, 45)
  
  
• Sen, onlardan bir ücret mi istiyorsun ki, onlar, haksız bir borçtan dolayı ağır bir yük altında kalmışlar? (Kalem suresi, 46)
  
  
• Yoksa gayb (görünmeyenin bilgisi) onların yanında mıdır ki, kendileri yazıp duruyorlar? (Kalem suresi, 47)
  
  
• Şimdi sen, Rabbinin hükmüne sabret ve balık sahibi (Yunus) gibi olma; hani o, içi kahır dolu olarak (Rabbine) çağrıda bulunmuştu. (Kalem suresi, 48)
  
  
• Eğer Rabbinden bir nimet ona ulaşmasaydı, mutlaka yerilmiş ve çıplak bir durumda (karaya) atılmış olacaktı. (Kalem suresi, 49)
  
  
• Fakat Rabbi onu seçti ve onu salih olanlardan kıldı. (Kalem suresi, 50)
  
  
• O inkâr edenler, zikri (Kur'an'ı) işittikleri zaman, seni neredeyse gözleriyle devireceklerdi. "O, gerçekten bir delidir" diyorlar. (Kalem suresi, 51)
  
  
• Oysa o (Kur'an), alemlere bir zikr (öğüt, hatırlatma, hüküm ve üstün bir şeref)den başka bir şey değildir. (Kalem suresi, 52)
  
  

Ana Sayfa